Historia zboru w Wiśle Głębcach obecnie zboru Kościoła Zielonoświątkowego

Wstęp

Z początkiem XX wieku w Kościołach Ewangelickich na Śląsku Cieszyńskim powstawały dla osób bardziej zainteresowanych treścią ewangelii grupy zwane „Społecznością Chrześcijańską”. Na spotkaniach tych czytano biblię, śpiewano, modlono się,

Część uczestników społeczności zaczęła doświadczać darów Ducha Świętego, przeżyć zielonoświątkowych, o których czytamy na kartach Nowego Testamentu. W wyniku tego osoby te zostały wykluczone ze społeczności. Zarejestrowały one za to w 1910 r. „Związek Stanowczych Chrześcijan” pozostając nadal w ramach Kościoła Ewangelickiego.

Początki Stanowczych Chrześcijan w Wiśle Głębcach

W 1917 r. wyniku pracy ewangelizacyjnej między innymi Adolfa Małysza i Pawła Wojnara w Wiśle Nowej Osadzie zaczęła spotykać się mała grupa zainteresowanych najpierw u siostry Puczkowej, a następnie w stolarni u brata Bujoka. Na jednym ze spotkań w stolarni nawraca się Andrzej Kędzior z Wisły Głębce. Bywając w Wiśle, młodzi ewangeliści zaczynają odwiedzać w Głębcach również i tą rodzinę. Świadczą, że człowiek, aby został zbawiony, musi żałować i wyznać grzechy, oraz uwierzyć w Pana Jezusa. Słowa te przenikają do serc słuchaczy i wkrótce w roku 1920 w skromnej chatce zaczęły odbywać się spotkania, na które przychodzą także inne osoby z okolicy. W tym czasie grupa z Nowej Osady zmieniła miejsce spotkań do Malinki. Tak więc w 1922 r. w Głębcach i 1923 r. w Malince rozpoczęły funkcjonowanie dwie grupy Stanowczych Chrześcijan. W 1922 r. zostaje uzdrowiony z rozwiniętej tarczycy na szyi 19-letni syn Kędziorów, późniejszy przełożony – Jan Kędzior. Na koniec roku 1930 dwa zbory wiślańskie liczyły 107 członków oraz wielu sympatyków. Czas okupacji niemieckiej przerwała legalne zgromadzenia. Spotykano się w małych grupkach po domach.

Historia po 1945 r.

Stanowczy Chrześcijanie aż do okresu II wojny światowej byli formalnie członkami Kościoła Ewangelickiego, w którym odbywały się chrzty, śluby i pogrzeby. Natomiast po wojnie „Stanowczy” nie zgodzili się na trwanie przy Kościele Ewangelickim i po obu stronach Olzy wybrali połączenie lub federację z tzw. wolnymi chrześcijańskimi kościołami. W roku 1947 w Polsce powstał Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w skład którego weszły trzy kościoły: Ewangelicznych Chrześcijan, Wolnych Chrześcijan i Stanowczych Chrześcijan. Sześć lat później do ZKE przyłączono dwa kolejne ugrupowania Chrześcijan Wiary Ewangelicznej i Kościół Chrystusowy. Przyłączając się do tzw nurtu ewangelicznego Stanowczy Chrześcijanie mogli przyjąć oficjalnie praktykę chrztu w wieku świadomym.

W roku 1949 przełożonym zboru został wspomniany wcześniej Jan Kędzior. Szczególną uwagę zwracał brat Kędzior na modlitwy, w czym też starał się być przykładem w życiu osobistym. W domu Kędziorów we wtorki i soboty od godz. 4:00 do 5:30 odbywały się regularne modlitwy. Ok. 1960 r. do sali nabożeństw dobudowano werandę, a w latach 70-tych wybudowano nową salę w miejscu starej.

Wkrótce na teren Wisły dociera nauka tzw. braci norweskich. Do nauki tej przychyla się część członków wspólnoty obu bratnich wiślańskich zborów. Różnice w nowym nauczaniu poskutkowały podziałem w społeczności w 1987 r. Zbór w Wiśle Głębcach pozostał w strukturach ZKE. Natomiast zbór w Malince był już odtąd prowadzony na wzór norweskiej społeczności, ale zarejestrował się pod dawną nazwą Stanowczych Chrześcijan.

W ramach Kościoła Zielonoświątkowego.

W roku 1987 nastąpiło rozwiązanie Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego i powstał m.in. Kościół Zielonoświątkowy (z połączenia Związku Stanowczych Chrześcijan i Związku Chrześcijan Wiary Ewangelicznej) w skład którego wszedł również zbór w Wiśle Głębcach. Sala w Głębcach okazywała się już za mała i szukano rozwiązania z tej sytuacji. W roku 1997 Stanisław Drobisz z rodziną podarowali zborowi własną parcelę pod budowę obiektu, na której wybudowano kościół. Jego otwarcie nastąpiło w 1998 roku i tym samym zbór przeniósł swą siedzibę z Wisły Głębiec do Wisły Nowej Osady. Obecnie zbór liczy 147 członków.

Przełożeni i pastorzy zboru:

1922-1928 – Andrzej Kędzior
1928-1935 – Michał Cichy
1935-1949 – Józef Polok
1949-1971 – Jan Kędzior
1971-1987 – Józef Polok
1987-1988 – Paweł Małysz
1988-1994 – Stanisław Drobisz
1994-1998 – Eugeniusz Kędzior
1998 do nadal Tadeusz Chraścina

Opracował Rafał Kowalewski, korekta Dawid Czyż, Piotr Maziec

Bibliografia:

  • Monografia Wisły, Tom 3, Kościoły i wspólnoty religijne Wisły, Zbigniew Pasek, Renata Czyż
  • 100-lecie Związku Stanowczych Chrześcijan, Pavel Bubik , Andrzej Michnik, Józef Śliż, Czesław Wigłasz

Wszelkie uwagi odnośnie uzupełnień, ewentualnej korekty historii mile widziane.